عشق صورتی من

آخرین باری که توی این وبلاگ نوشتم 6 اردیبهشت 1395

شاید گاهی اوقات یا بهتره بگم هیچ وقت اون چیزی نمیشه که ما میخوایم

وقتی که بزرگ میشیم کم کم چیزایی که یه روز ارزششون برامون از جونمونم بیشتر بوده روز به روز کمرنگ تر میشه

یادش بخیر یه وقتایی تا توی این وبلاگ نمی نوشتم روزم شب نمی شد و الانم باورم نمیشه بعد از دو سال دارم برات مینویسم

همه سعی ام رو میکنم که بازم مثل قبل بیام اینجا و خاطرات رو ثبت کنم هر چند که خیلی چیزایی که باید اینجا ثبت می شد جا موند

ولی مهم از الان به بعده نه از الان به قبل...

این روزا بیشتر ازینکه باهم خوب باشیم باهم دعوا میکنیم 

با نیم وجب قدت خیلی وقتا جلوت کم میارم ها انتر خانوم

ولی هنوز هر دو تامون عاشق همیم خوشبختانه و عاشقت خواهم موند و بهت قول میدم که در آینده ها همیشه پشتت باشم و هر تصمیمی گرفتی ازت حمایت کنم

مطمعن باش نمیذارم حتی یک هزارم سختی هایی هم که من تو این دو سال کشیدم رو بکشی

دوست دارم عزیزم